احتمال وجود حیات در محل اتصال روز به شب در سیارات فراخورشیدی ، آب مایع در محل گرگ و میش پیدا می گردد؟ - وبلاگ ملیسا

به گزارش وبلاگ ملیسا، یک تیم تحقیقاتی در پی حیات در انواعی از سیارات فراخورشیدی است که به علت شرایط بد آب و هوایی، تقریبا غیر قابل سکونت هستند. محققان می گویند در این سیارات، احتمالا در محل رسیدن روز به شب، می توان در پی نشانه های حیات بود.

به گزارش وبلاگ ملیسا و به نقل از ساینس الرت، زمین، در حال حاضر، تنها گزینه ما برای سکونت است. ممکن است در جایی دیگر در کهکشان بزرگ و وسیع ما حیات وجود داشته باشد، اما دنیا ما تنها دنیای است که به یقین می دانیم که حیات در آن ظهور نموده است.

مشکل اینجا است که ما چیزی در کیهان پیدا ننموده ایم که دقیقا شبیه سیاره خودمان باشد: با مقدار و ترکیب یکسان، که نقطه مشابهی را در منظومه سیاره ای خود اشغال می نماید، دقیقا در فاصله گلدی لاک مناسب از ستاره اش برای دمایی که حیات را آن طور که ما می شناسیم، ممکن می نماید.

بیشتر 5300 دنیایی که تا به امروز پیدا نموده ایم، در واقع نسبت به فاصله زمین تا خورشید، بسیار نزدیک تر به ستاره های میزبان خود هستند. به خاطر این نزدیکی، آن ها نه تنها در خروشند، بلکه به طور جزر و مدی در جای خود قفل می شوند. این بدان معناست که یک طرف همواره رو به ستاره است و در روشنایی دائمی روز پخته می گردد، و طرف دیگر همواره پشت به ستاره است و در شب و یخبندان همیشگی.

یک مقاله نو نشان می دهد که مکانی در سیاره های فراخورشیدی نزدیک به مدار وجود دارد که ممکن است قابل سکونت باشد: منطقه کوچک گرگ و میش که در آن روز به شب ملحق می گردد.

آنا لوبو، ژئوفیزیکدان از دانشگاه کالیفرنیا، ارواین می گوید: ما سیاره ای می خواهیم که در نقطه مناسب قرار گرفته و دارای دمایی مناسب برای وجود آب به شکل مایع باشد.این سیاره می تواند روزهایی بسیار گرم داشته باشد (که گرمای آن مانع بقای هر موجود زنده ای است) و شب هایی یخبندان و به طور بالقوه پوشیده از یخ داشته باشد. ممکن است در قسمت سرد سیاره، یخچال های طبیعی بزرگی هم وجود داشته باشد.

جستجوی ما برای سیارات فراخورشیدی مشابه زمین در حال حاضر به علت محدودیت های فناوری تا حدودی با مشکل روبرو شده است. مفیدترین تکنیک های ما قادر به یافتن دنیا هایی هستند که بسیار نزدیک و در کمتر از 100 روز دور ستاره هایشان می چرخند.

اگر فقط دنبال ستارگانی مانند خورشید بودیم ممکن بود برای کشف سکونت پذیری بالقوه دچار مسائل بیشتری شویم. با این حال بیشتر ستارگان کهکشان راه شیری، کوتوله های سرخ هستند. یعنی ستاره هایی کوچکتر، کم نورتر و بسیار سردتر از ستاره خودمان. اگرچه این بدان معنی است که مدار قابل سکونت می تواند کمی نزدیک تر به ستاره باشد، مشکل قفل شدن جزر و مدی نیز مطرح است. این زمانی اتفاق می افتد که برهم کنش گرانشی بین دو جسم، چرخش جسم کوچک تر را در همان دوره ای با مدارش قفل می نماید، به طوری که یک طرف همواره رو به جسم بزرگ تر با گرانش بیشتر باشد. این امر به ویژه در سیاره های فراخورشیدی با مدارهای نزدیک رخ می دهد، زیرا گرانش ستاره، مدار سیاره فراخورشیدی را به گونه ای کشیده می نماید که اعوجاج آن یک اثر ترمزی ایجاد می نماید. ما این را در خصوص زمین و ماه نیز می بینیم.

بیشتر بخوانید:

• کشف یک ابرزمین مرموز در فاصله 138 سال نوری از سیاره ما !

برای سیارات فراخورشیدی که گاهی اوقات با عنوان سیاره های آی بال (eyeball) شناخته می شوند، به این معنی است که در روز و شبشان، اختلاف آب و هوایی شدیدی را تجربه می نمایند که ممکن است آن ها را به میزبانی نامناسب بدل کند. لوبو و همکارانش برای مشخص اینکه آیا چنین دنیا هایی می توانند قابل سکونت باشند، از نرم افزار مدل سازی آب و هوای اصلاح شده که معمولا برای زمین استفاده می گردد، استفاده کردند. این تیم امیدوار بود که دامنه جست وجو برای حیات فرازمینی را توسعه دهد. کار این تیم نشان داد که آب بیشتر احتمالا سیارات آی بال را کمتر قابل سکونت می نماید. اگر در چنین دنیای اقیانوس های مایع وجود داشته باشد، برهم کنش با ستاره جو را پر از بخار می نماید که می تواند کل سیاره فراخورشیدی را در بر بگیرد و اثرات گلخانه ای خفه نماینده ای ایجاد کند.

با این حال، اگر سیاره فراخورشیدی وسعت زیادی داشته باشد، آنگاه احتمالا قابل سکونت تر می گردد. در آنجا، یخ های یخچال های شبانه می توانند با بالا رفتن دما از نقطه صفر، ذوب شوند و محل وصل شدن روز به شب را به یک کمربند قابل سکونت تبدیل کند. این مشابه یافته های مقاله ای است که در سال 2013 در مجله Astrobiology منتشر شد.

لوبو می گوید: با کاوش در این شرایط آب و هوایی عجیب و غریب، ما شانس خود را برای یافتن و شناسایی سیاره قابل سکونت در آینده نزدیک افزایش می دهیم.

تحقیقات این تیم نیز در مجله Astrophysical منتشر شده است.