مدارگرد مریخ تصاویری شگفت انگیز از بزرگ ترین دره منظومه شمسی ثبت کرد - وبلاگ ملیسا

به گزارش وبلاگ ملیسا، تصاویر نو از مریخ نمایی شگفت انگیز از اعماق دره مارینر، بزرگ ترین دره منظومه شمسی را به نمایش می گذارد.

تصاویری که آژانس فضایی اروپا (ESA) با استفاده از فضاپیمای مارس اکسپرس (Mars Express) و دوربین استریو وضوح بالا (HRSC) فضاپیما گرفته شده است، جزئیاتی باورنکردنی را از کف این دره ثبت نموده است.

بر خلاف گرند کنیون (Grand Canyon) که به وسیله رودخانه کلرادو شکل گرفته است، دانشمندان اعتقاد دارند که دره مارینر (Valles Marineris) بر اثر جدا شدن صفحات تکتونیکی تشکیل شده است. همان طور که در تصاویر تازه دیده می گردد، این حرکت بزرگ و خشونت بار باعث کف ناهموار دره مریخ شده است.

مقامات آژانس فضایی اروپا درباره این تصاویر تازه اعلام کردند: کف ناهموار آیوس کاسما (بخشی از دره مارینر) به مقدار گرند کنیون مجذوب نماینده است. به نظر می رسد که وقتی صفحات تکتونیکی از هم جدا شدند، باعث ایجاد سنگ های مثلثی دندانه دار شده اند که مانند ردیفی از دندان های کوسه دیده می شوند.

فضاپیمای مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا که از سال 2003 دور سیاره سرخ می چرخد، روی دو گودال که بخشی از غرب دره مارینر را تشکیل می دهند، زوم نموده است: آیوس کاسما (Ius Chasma) و تیتونیوم کاسما (Tithonium Chasma) . این تصاویر نه تنها جزئیات باورنکردنی از سطح را نشان می دهند، بلکه مقدار چشمگیر ترانشه ها (فرورفتگی های سطحی) را هم برجسته می نمایند.

طبق بیانیه آژانس فضایی اروپا، دره مارینر به طول 4000 کیلومتر، عرض 200 کیلومتر و عمق 7 کیلومتر، تقریبا ده برابر طولانی تر، 20 برابر گسترده تر و پنج برابر عمیق تر از گرند کنیون است. آیوس کاسما در ضلع جنوبی دره 840 کیلومتر طول دارد و طول تیتونیوم کاسما در ضلع شمالی به 805 کیلومتر می رسد. اگر دره مارینر روی زمین بود، فاصله نوک شمالی نروژ تا نوک جنوبی سیسیل را دربر می گرفت.

نمای کاوشگر آژانس فضایی اروپا از دو شکاف بزرگ دره مارینر، ویژگی های سطحی مختلف مریخ را به خوبی نشان می دهد که شامل این موارد می گردد: تپه های شنی تیره ایجاد شده بر اثر فعالیت های آتشفشانی، تپه هایی به مقدار کوه که به وسیله باد فرسایش یافته اند، برجستگی های کوچک تر که ممکن است از تبخیر آب جمع شده در گذشته های دور تشکیل شده باشند و شکاف ها و شواهدی که از لغزش های سطح و ریزش دیواره دره حکایت دارند.

فضاپیماهای مختلفی که در حال مطالعه دره مارینر هستند، شواهدی یافته اند که نشان می دهد ممکن است زمانی این دره از آب مایع پر شده باشد. از جمله مأموریت مارس اکسپرس نشانه هایی از مواد معدنی سولفات دارای آب را در ناحیه آیوس کاسما و تیتونیوم کاسما شناسایی نموده و مدارگرد گازی ردیابی (TGO) هم به عنوان بخشی از مأموریت اگزومارس (ExoMars) یخ آب را در زیر سطح کندور کاسما (Candor Chaos)در نزدیکی مرکز سیستم بزرگ دره، تشخیص داده است.

عکس کاور: نگاه مدارگرد مارس اکسپرس به دره مارینر

Credit: ESA/DLR/FU Berlin

منبع: Space